Het titelverhaal van deze bundel, Nooit vergeten, van de Vlaamse auteur Martine Vispoel brengt de lezer terug naar de Tweede Wereldoorlog.

In Antwerpen is het gebrek aan voedsel zo groot dat mensen papier eten. Een jongetje mag logeren op een boerderij buiten Antwerpen. Hij krijgt eieren en melk en ziet voor het eerst van zijn leven een varken. Hij gaat naar school en heeft een goede band met het gezin. Hij voelt zich thuis. Als zijn vader hem na de oorlog komt halen, wil hij niet mee. Maar hij moet toch afscheid nemen. Jaren later gaat hij op zoek naar de boerderij en de mensen die zo goed voor hem gezorgd hebben.

Welk huis is het?
Ik rijd heel traag, voorbij een paar fruitbomen.
Appels! Er lagen appels op de grond naast het huis.
Ik rem en parkeer.
Ik stap uit en kijk door een oude poort.
Dat huis moet het zijn.
Op die brede vensterbank vond ik paaseieren.
Ik weet het weer. Pasen 1945.
Het komt als een schok.
Het is alsof ik de gekleurde eieren nog zie liggen.