Herinnert u zich het boek De voorlezer van Bernhard Schlink nog? Dat gaat over Hanna, die niet kan lezen en schrijven, en elke keer vlucht als dat dreigt uit te komen. Ook Jacob, de hoofdpersoon in Niemand ziet mij, kan niet lezen en schrijven. Hij weet zich goed te handhaven, totdat het noodlot toeslaat en zijn geheim uitkomt. Ook Jacob slaat op de vlucht.

In Niemand ziet mij lezen we het verhaal van schaamte vanuit Jacob zelf. Zijn schaamte gaat zo ver, dat hij besluit om ver van huis een stil leven te gaan leiden. Stil, maar niet onopgemerkt! Jacob kan dan misschien niet lezen en schrijven, maar geef hem een potlood of kwast en hij blijkt een geweldig kunstenaar te zijn. En zo wordt de stilte uiteindelijk doorbroken.

Wat ik kan, dat kan ik. En wat ik kan, dat doe ik goed.
Ik doe mijn werk zo goed, dat mijn collega’s
me Mister Onkruid noemen. Ik vind dat niet erg.
Want het klopt: ik ben een vakman als het om
onkruid gaat. Ik kan urenlang op mijn knieën
kruipen. Anderen krijgen rugpijn, ik niet.
Anderen krijgen zere knieën, ik niet. Ik ben ook niet bang
voor distels en brandnetels. Ik pak alles aan.
Ik ruik de aarde en ik zie de planten. Ik herken ze en ik beslis.
Wat blijft en wat moet weg? In mijn leven
mocht ik niet eerder zoiets belangrijks doen.
Nooit mocht ik zelf beslissen. En nu mag ik de beslissing
ook nog zelf uitvoeren!

Een mooi verhaal van de Duitse DT1-ambassadeur Marion Döbert. Zij wordt in Duitsland gezien als een autoriteit op het gebied van leerstoornissen in taalverwerving van moedertaallleerders. Wij zijn dan ook blij met haar toestemming om deze makkelijk te lezen roman uit te geven in het Nederlands.