Als de bejaarde Alice de koffie ruikt die haar man Jules heeft gezet, staat ze op. Dit ritueel herhaalt zich iedere dag. Tot ze hem op een ochtend levenloos aantreft op de bank in de woonkamer. Alice besluit niemand in te lichten. Ze neemt eerst de tijd om hem dingen te zeggen die ze niet eerder heeft kunnen of durven zeggen. Dan komt David, de autistische buurjongen, langs voor zijn schaakpartij met Jules. David reageert heel verrassend: 'Meneer Jules is weg, dit is alleen de buitenkant van meneer Jules.'